Er zijn mensen die niet hoog van de toren blazen, maar die over een heel krachtige bescheidenheid beschikken.Op zijn 35e album ‘Camino Wayside’ is dat zeker ook te horen. Door zichzelf gepokt en gemazeld in het schrijven van folk-blues-americana-countryrock songs is de op 21 september 1956 in Hilversum geboren Ad Vanderveen niet blijven steken in een stramien. Hij heeft zijn stramien niet uitgehold. Hij heeft zijn stramien verdiept.
Dit album? Een zoveelste zich onderscheidende rijpe vrucht aan dezelfde boom waar de boom alleen maar mooier van wordt.
Ronald Valstar – Real roots Café, NL
—————–

Een mooi album met prachtige, vooral akoestische, muziek, uitstekend gezongen en gemusiceerd.
Harry Radstake – Bluestown, NL
——————

Vanderveen bezingt meer dan ooit dat het draait om wat Nescio’s Japi ‘versterven’ noemde, want het kiezen van een bestemming dwingt je ertoe die kant ook inderdaad uit te gaan. In ‘Old Camino Road’ zingt hij dan ook hoe de eigenlijke reis er niet een is die je met je voeten maakt maar een innerlijke en in het afsluitende ‘Too Many Words’ dat woorden het zicht wegnemen op hetgeen waarom het gaat.
Paradoxaal genoeg maakt Vanderveen in deze songs in muziek en teksten zijn filosofie juist heel duidelijk. Zo betoont hij zich een middelaar tussen het leven van A naar B en het hogere.
Ruud Heyer – Kippenvel, NL
——————–

A mature voice, he achieved authentic folk songwriting in the autumn of his life. This album, just released, perfectly frames his line as a delicate and fascinating performer. Part of the album was conceived in places of inspiration such as the Spain of Santiago de Compostela and the hills of the island of Samos where Pythagoras worked. Ad’s writing is wise and quiet, full of scents and calm singing.
Francesco Caltagirone – Buscadero, IT
———————-

Though Dutch by birth and heritage, his music is steeped in Americana, and with nearly 40 albums to his credit, it’s clear he not only knows his way around a melody but wholly adept at sharing songs that are enticing and entrancing in equal measure. His new album, Camino Wayside, is no exception, and if anything, it finds Vanderveen more fully immersed than ever into in the roots of storied American musical tradition.
Lee Zimmerman – Goldmine, US
———————-

Ook bij de nieuwe (36ste!!) plaat van Ad Vanderveen vraag je jezelf af: waarom is deze man niet wereldberoemd, waarom plengen geen duizenden mensen een traantje bij ‘Old Camino Road’ (‘the search is over and the work is done’), waarom smeekt Neil Young niet om een gastoptreden bij de man die diens ‘Trasher’ tot nieuw leven brengt? Waarom huiveren geen legioenen mee met de ingehouden krachten van ‘Some Kinda Blues’ en de getokkelde puzzel in de akoestische nummers, veelal met filosofische textuur? Wij weten het niet, en Ad Vanderveen ook niet.
Herman Veenhof – Nederlands Dagblad, NL
———————-

Ad Vanderveen voldoet weer aan de verwachting in meerdere opzichten. Zijn traditionele voorjaarsrelease, een goed beluisterbaar album met de gekende ‘Vanderveen sound’ en een plaat waarbij niet zomaar wat losse nummertjes bij elkaar geveegd zijn, maar eentje die je toch weer thematisch kunt noemen. Je kunt Camino wayside geen zuiver introspectief album noemen, maar Vanderveen stelt vragen die hij (deels) zelf beantwoordt. Een existentieel plaatje.
Marius Roeting – New Folk Sounds, NL
———————–

Op Camino Wayside toont Van der Veen wederom zijn veelzijdigheid en speelt zelf gitaar, mandoline, banjo, piano. Met het korte akoestische en haast verstillende ‘Too Many Words’ sluit Van der Veen dit album af. Camino Wayside zal niet tot opschudding leiden, waarschijnlijk geen grote hit opleveren maar het is wel een fijn luisteralbum geworden. Veel luisterplezier!
De Muziekplank, NL
————————

Vanderveen’s style has always stood out for a clear folk and country rock approach that draws heavily from the season of the great singer-songwriters of the Seventies, from the sounds of the West Coast, from certain auteur country, carrying in the heart the lessons of Bob Dylan, Townes Van Zandt and Neil Young.
Davide Albini – Rootshighway, IT
—————————

We leerden Ad Vanderveen waarderen als een voortreffelijk muzikant met een verhalend repertoire dat tot ver buiten de grenzen van zijn Nederlandse heimat reikt. Of het nu door ruig rockende  gitaren ondersteund wordt of meer subtiele akoestische snaarakkoorden betreft. Vanderveen weet de luisteraar telkens te raken.
Camino Wayside, de zesendertigste episode in het oeuvre, toont andermaal de veelzijdigheid van Ad Vanderveen.
Cis van Looy – Written In Music, NL
————————–

Camino Wayside is weer een prachtig gevarieerd album, deels rustige mooie liedjes waar na de donkere dagen gelukkig alweer een heerlijk lentezonnetje doorheen schijnt. Maar ook wat meer uptempo songs zoals het Dylaneske Nothingness is All, maar hij waagt zich ook aan een heerlijke versie van Neil Young’s Thrasher met een lekkere gruizige gitaar erin. Daarmee laat hij weer zien dat Ad Vanderveen altijd weer garant staat voor een mooie mix van prachtige akoestische songs maar ook nog steeds af en toe lekker kan rocken.
Sandra Zuidema – Lucky Dice, NL
—————————

One of Holland’s finest musical exports, Ad Vanderveen offers universal inspiration. True to  form, his new album rings once again with verve and variety. It’s long past time those unknowing come to discover what his fans and admirers have realized all along. Ad Vanderveen’s gift comes with his giving.
Lee Zimmerman – Writer/Reviewer/Scribe (Goldmine, No Depression, American Songwriter)
—————————-

Ad Vanderveen just keeps going; his productivity knows no bounds. Now there is Camino Wayside, the result of his musical journey of discovery through Greece and Spain where he laid the foundation for this new (36th?) album. And it is once again a magnificent record, because the Dutch cousin of Bob Dylan and Neil Young is not capable of making bad music. Here he is mainly the folk singer, and the wild electric guitar adventures are largely absent. Until the end, because he closes the album with a rocking version of Trasher, a song by the man to whom he is so often compared, Neil Young. A beautiful ending to a very successful record.
Klanderman Promotion, NL