De inspiratie voor dit pracht album kwam na het overlijden van Ads vriend en mentor David Olney, wiens grootsheid heel geslaagd wordt weerspiegeld in de werkelijk schitterende liedjes op dit album. “Treasure Keepers” werd opgenomen in een sobere setting van de troubadour en zijn gitaar. Hierdoor is de toon melancholisch en ingetogen geworden. Aan het eind op uitermate prettige wijze verstoord door de schurende uitsmijter Motherland. Een geactualiseerde versie van het Wilhelmus met een aan Neil Young refererend gierend gitaarwerk.

Een liedje moet op eigen benen kunnen staan. Daarover waren Ad en David het eens. Dat kunnen deze negen zelfgeschreven juweeltjes onomstotelijk, die op “Treasure Keepers” worden gecomplementeerd door If I Can Do It, So Can You van Lee Clayton en de bewerking van het Wilhelmus. Dat is meteen een belangrijk thema van deze voortreffelijke plaat. Het ambacht van de liedjesschrijver, dat vooral bestaat uit het plukken van de liedjes en het koesteren en beheren van de aldus verkregen schatkist.

De intieme miniatuurtjes blijven boeien dankzij  de heerlijk meeslepende melodieën  en de intense voordracht, waar de oprechtheid vanaf druipt. Ook tekstueel is het smullen van filosofisch getinte poëzie, waarin overpeinzingen over de dood de rode draad vormen. Ad Vanderveen is een scherp waarnemer. Hij maakt persoonlijke observaties en bouwt deze uit  tot universele waarheden.

Al deze kwaliteiten maken “Treasure Keepers” tot een onbetwistbaar hoogtepunt in het toch al imposant en gestaag uitdijend oeuvre van Ad Vanderveen. Het is verbluffend hoe hij bij deze enorme output dit ongekend hoog niveau weet te handhaven.

(Bert van Kessel)