Ad VanderVeen: Worlds Within
Door Rein van den Berg

Artiesten van Hollandse bodem, ik zit er niet altijd op te wachten — anderzijds, je moet ze niet uitvlakken ook. We hebben er een stel imponerende lui bij zitten, die Nederlandstalig, dialect dan wel Engels zingen. Ad Vanderveen is volgens mij de meest productieve. Hij timmert al geruime tijd aan de weg, en het lijkt mij bijna uitgesloten dat iemand al zijn platen in de kast heeft staan. Ik heb verschillende cd-recensies geschreven. Sommige bijna plichtmatig, want iedere keer betrapte ik mij erop dat hij een prima album had gemaakt, maar het heilige vuur net achterwege bleef. Tot Worlds Within, moet ik mezelf daarbij meteen corrigeren, want dit nieuwe album van Ad pakt me vanaf het begin bij de kladden. Wat hem gedreven heeft om tot het uiterste te gaan is mij onduidelijk, maar de man in geïnspireerd tot en met. Knap geschreven songs, volledig des Ads, dat wel, maar iedere keer met net een extra schepje er boven op. 45 minuten feest, waarbij vooral de wat langere nummers zoals de titel song en All The Waiting mij enorm goed bevallen. Ad heeft de leeftijd van 60 aangetikt, wellicht een grens om je eens extra achter je oren te krabben. Omkijken naar waar de tijd is gebleven, mijmeren, stilstaan, maar je eveneens blijven verwonderen.
Het album Worlds Within bevat het allemaal. Er wordt prachtig gemusiceerd, waarbij de blaasinstrumenten (trombone en tuba) van Frans Cornelissen en het pianospel van Rene Kraaij het introspectieve karakter van de tekst verfijnd onderstrepen. ‘Away from the World full of false moves and dead ends.’ Tot slot blaast Ad de eindjes aan elkaar met zijn mondharmonica in het openingsnummer van de plaat. Jaren waarin Ads samenwerking met Iain Matthews een rol speelde worden in herinnering geroepen. Tien liedjes in totaal, waarbij Ad zichzelf zo compleet mogelijk etaleert, en met verve zijn liedjes uitvoert. Zowel muzikaal als tekstueel valt voldoende te genieten. Ook het kortste nummer, Impossible Love, schiet allerminst te kort. Liefdevolle woorden ingetogen gezongen. ‘I drowned in your laughter, tasted your tears. Impossible Love lasts to this day.’ Changing Like the Wind is meer onbesuisd, maar niet minder indrukwekkend. Prijsnummer is All The Waiting. Terugkijken op je leven waarbij je je realiseert dat het heden telt. Ad valt, bijna liefdevol, terug op de Neil Young die in hem verscholen zit. Mooi! Mooi! Mooi! Worlds Within is ouderwets genieten.