In de wereld van folk- en rootsmuziek is Ad Vanderveen al sinds meerdere jaren gekend als een veelschrijver van prachtige liedjes in het genre. In de voorbije drie jaar alleen al passeerden er vier albums van deze 57-jarige Nederlandse singer-songwriter met “Live At Crossroads”, Days Of The Greats”, het samen met ‘The O’Neils’ opgenomen “Live Labour” en zijn recentste studioalbum “Driven By A Dream”.

Onverstoord componeerde de man verder en hij heeft nu weer twaalf nummers bijeen gepend die op zijn nieuwste en 20e album “Beat The Record” muzikaal werden vereeuwigd. Het nummer “Little Did We Know” dat u op bijgaande video kunt beluisteren schreef Ad Vanderveen samen met songwriter en producer Thomm Jutz uit Nashville, Tennessee.

Twee andere erg mooie tracks “Wavelength” en “Sad Saturday Night” waren dan weer het resultaat van een intensieve samenwerking met de Amerikaanse folkzanger en songschrijver David Olney en Americana-songschrijver John Hadley. Zeer minimaal qua instrumentatie brengt Ad Vanderveen deze helemaal live opgenomen liedjes met enkel een piano of akoestische gitaar in aanslag, hier en daar verrijkt met enkele akkoorden op mondharmonica, zoals in de openingstrack “Bottomless Heart”.

Als je naar deze man luistert, geloof je elk woord dat hij vertelt en de emoties die hij in zijn poëtische songteksten verwerkt zijn oprecht. Het beklijvende “Believe”, liefdesverhalen “Solid Love” en “Love You’re Offering”, pianoballad “Driftwood” en het melancholische “Stray”: Ad Vanderveen brengt deze akoestische nummers met meer gevoel voor Americana-muziek dan de meeste Amerikanen zelf ooit zouden kunnen opbrengen.

Wat ons telkens weer verwondert bij het beluisteren van een plaat van deze artiest is dat een liedje eigenlijk steeds beter wordt naarmate het simpel en sober gehouden wordt, deels omdat je daardoor bijna gedwongen wordt om naar de teksten te luisteren.

Eigenlijk verdient Ad Vanderveen veel meer (h)erkenning in de hedendaagse muziekwereld, maar of hij daar zelf echt veel belang aan hecht durven we met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid serieus betwijfelen. Ons zal hij echter altijd kunnen blijven bekoren en u kunt zich daar kosteloos bij aansluiten.

(valsam)

www.rootstime.be

Na een intermezzo dat opgevuld werd met twee liveregistraties, een van The O’neils en een soloconcert voor de Nederlandse rootszender Americana Radio komt de Nederlandse wereldburger alweer met een studioproject aanzetten. Project is mischien een wat oneerbiedige benaming voor dit fraaie werkstuk dat ‘Drivin By A Dream’ en ‘Days Of The Greats’ opvolgt. Het gaat meer dan ooit om de inhoud, Ad verwerkt zonder productionele tussenstappen zijn ervaringen en ideeën. ‘Beat The Record’ verzamelt een dozijn songs die de afgelopen twee jaar op de meest uiteenlopende locaties rijpten en nu in een sobere akoestische setting, zonder overbodige ornamenten werden opgenomen. Het heeft wellicht vooral met de prominente aanwezigheid van de harmonica en opbouw te maken dat de openingssong ‘Bottomless Heart’ angstvallig in de buurt van de verrichtingen Dylan meandert. De grootmeester blijft samen met Townes Van Zandt, Neil Young en vroegere pioniers als Woody Guthrie een van de inspirerende voorgangers maar Vanderveen ontwikkelde ondertussen een persoonlijke, doodeerlijke benadering. Met ‘Believe’ krijgen we meteen een bijzonder fraai voorbeeld van Vanderveens beschouwend muzikaal proza. “Believe in what you‘re seeing, believe in God above, holding on to hope and mostly you believe in love”. Het overige songwerk zoals het op bluesy fingerpicking leunende‘The Abyss’ en ‘Solid Love’ en de wondermooie pianoballade ‘Driftwood’ halen moeiteloos hetzelfde hoge niveau. Onvolprezen collega’s aan de overkant van de oceaan Vanderveen tonen meer dan vrijblijvend respect voor de man, zo blijkt. ‘Little Did We Know’ werd samen met Thomm Jutz gecomponeerd en het dromerige ‘Wavelength’ en ‘Sad Saturday Night’ kwamen tot stand met hulp van David Olney en John Hadley die Ad daadwerkelijk ondersteunden in The Cabin in Nashville. ’Beat The Record’ bevestigt andermaal de reputatie van een van de betere singer-songwriters van het continent met een staaltje puur vakmanschap. Cis Van Looy (****)

Keys And Chords March 14

LUST FOR LIFE- GETIPT (Tjerk Lammers)
Ad Vanderveen- Beat the Record
Nederlands beste singer-songwriter ontdekte dat hij de naakte schoonheid van de eenvoudige demo- opnames van zijn twaalf nieuwe liedjes nooit zou kunnen overtreffen met een luxe studioproductie. Daarom zet hij ze onopgepoetst op zijn nieuwste album en overtreft daarmee zichzelf.
Tiptrack: The Abyss.

Ad Vanderveen BEAT THE RECORD ****
Ad Vanderveens pakweg twintigste studioalbum is eigenlijk geen studioalbum. Onze beste singer-songwriter schreef twaalf nieuwe liedjes, nam negen daarvan lekker voor zichzelf op, en ontdekte dat die demo’s onovertrefbaar goed klonken. Waarom opnemen in een studio vol toeters en bellen, als je originele opnames al zo’n eerlijke, indringende, sfeervolle, heldere sound hebben? Ad besloot zijn liedjes gewoon zó op CD te zetten, zonder poespas. Verstandig, want deze songs over geloof, hoop en liefde kunnen niet beter klinken: een man met zijn akoestische gitaar, mondharmonica en soms een piano, orgeltje of enkele stiekem ingeplugde janksnaren.
En natuurlijk die stem, uit duizenden herkenbaar, indringend en heel erg Amerikaans. Of Canadees, want daar schijnen veel van Ad’s voorvaderen vandaan te komen. Is er dan helemaal geen studio aan te pas gekomen? Jawel, Ad reisde naar Nashville om de liedjes die hij samen met anderen schreef (twee stuks met David Olney en John Hadley en eentje met Thomm Jutz) op te nemen in Hadley’s thuisstudio, waarbij Olney op Sad Saturday Night meezingt.
Opnames zonder opsmuk, dus net zo ontwapenend als de rest. Less is more zeggen Amerikanen dan. Gelijk hebben ze.
Tjerk Lammers, Lust For Life-maart 2014.

★★★★✩

Beat the Record

Ad Vanderveen. Sonic Rendezvous / Vanderveen Records

Een dikke dertig jaar timmert de sympathieke zanger, gitarist en tekstschrijver Ad Vanderveen (Hilversum, 1956) nu al aan de muzikale weg. Dat gebeurt in een serie van vrijwel elk jaar een nieuwe plaat met zelfgeschreven liedjes, stevige maar subtiele zang en Engelstalige teksten die ergens over gaan. Vanderveen wisselt voortdurend van klankkleur. Een elektrisch getoonzette plaat wordt vaak afgewisseld door ingetogen, akoestisch materiaal.

Deze keer is het een intieme soloaffaire, met een inhoud die de vergankelijkheid van lichamelijk leven en de onsterfelijke ziel van de liefde als zeilen op een boot laat interacteren. Vanderveen wordt vaak ten onrechte vergeleken met Neil Young, hij is kleinschaliger in zijn ambities en brengt meer mozaïek in zijn kunst aan; daardoor hoort hij thuis in het rijtje Guy Clark, Calvin Russell en wijlen Townes Van Zandt. En vooral David Olney, die met John Hadley drie van de twaalf songs schreef voor dit prachtige album.

Heel mooi zijn ‘The Abyss’ en ‘Driftwood’.

Het mooiste lied is ‘Believe’. Geloof in God, schoonheid, hoop en liefde.

(HV) Nederlands Dagbald, Maart 2014